Gino, 13 jaar en Donnie, 6 jaar

Bij het Jeugdteam werken we met kinderen en gezinnen met diverse achtergronden. In dit verhaal staan moeder Tanisha en vader Milton centraal. Zij zijn gescheiden en hebben twee zonen Gino (13) en Donnie (6). Ze hebben allen een licht verstandelijk beperking (LVB).

De jeugd- en gezinshulpverlener van het Jeugdteam, Tamara, vertelt hun verhaal:

‘Het gezin krijgt sinds een aantal jaar hulpverlening. Hiervoor kregen zij hulp van de Willem Schrikkerstichting (jeugdbescherming voor LVB). Voor mij is het belangrijkste: inzetten op de relatie met het gezin. Mensen met een licht verstandelijke beperking hebben namelijk baat bij structuur. Daarom spraken we iedere week op dezelfde dag en tijd af. Dat maakt het voorspelbaar.’

Dat het andersom ook belangrijk is om die structuur te hebben, daar zet Tamara ook op in: ‘Soms lukte het niet om de afspraken na te komen. Ik zorg er in ieder geval voor dat ze mij altijd kunnen bereiken. In het begin reageer je dan met ‘hé, ik heb je gemist!’

Maar als er een belangrijk gesprek op school is en ze zijn daarbij niet aanwezig, dan spreek ik ze daar op aan. Natuurlijk met respect voor de relatie.’ Gezamenlijk zijn dit ingrediënten voor een groeiend vertrouwen tussen het gezin en Tamara.

‘Hé, ik heb je gemist! ‘

Een goede bewustwording over de mogelijkheden en uitdagingen van cliënten met een licht verstandelijke beperking voorkomt misverstanden. Tamara geeft een voorbeeld: ‘Dat gesprek met school ging over het verzuim van de oudste zoon. Wat bleek? Deze jongen speelde zijn moeder, school en de hulpverleners tegen elkaar uit. Hij was dus iets slimmer dan wij dachten.’

Het tegenovergestelde, dat kind en/of ouder met LVB overschat worden, gebeurt vaker. ‘Dat klopt’, zegt Tamara, ‘je ziet dat deze mensen regelmatig sociaal wenselijk gedrag vertonen: beetje glimlachen, napraten of knikken alsof ze het begrijpen. Het is belangrijk dat je dan doorvraagt. Ik heb bijvoorbeeld in dit geval moeder laten zien dat je een app hebt om te controleren waar haar zoon is. Je vraagt dan vervolgens door: ‘weet je hoe je de app moet downloaden? Heb je voldoende MB’s om dit te doen? Begrijp je hoe het werkt?’ Ik help haar dan in dit hele proces. Hulpverleners zijn vaak geneigd ten onrechte ervan uit te gaan dat iemand met een licht verstandelijke beperking het begrijpt, maar dit is waar het vaak fout gaat in de communicatie.’

Hoe is het verder gelopen voor dit gezin? Tamara vervolgt: ‘we hebben gezorgd voor een plan met duidelijke taal, heldere afspraken en vooral structuur in het gezin. Uiteindelijk ging dit gezin van wantrouwend gedrag naar vertrouwen in de hulpverlening. Dat kost tijd, maar leidde tot positieve resultaten voor dit gezin. Ze voelen zich gehoord en gezien. En daar doe je het voor!’

Uit privacy-oogpunt zijn de gebruikte namen verzonnen.